علائم اختلال دو قطبی بودن

علائم اختلال دو قطبی بودن : اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی شدید مشخص می شود.

آنها می توانند از ارتفاعات شدید (شیدایی) تا مناطق پست (افسردگی) متغیر باشند.

سامانه مشاوره تلفنی روانشناسی گوش شنوا به شما عزیزان در خصوص درمان اختلال دوقطبی بودن راهنمایی های لازم را انجام می دهد.برای دریافت اطلاعات کامل در این زمینه بر روی لیست مشاوره روانشناسی کلیک کرده و با یک مشاور با تجربه مشورت کنید.

دوره های شیدایی و افسردگی اغلب هفته ها یا ماه ها طول می کشد.

افسردگی

در طول افسردگی، علائم شما ممکن است شامل علائم زیر باشد:

احساس غمگینی، ناامیدی یا معمولاً تحریک پذیر

کمبود انرژی

مشکل در تمرکز و به خاطر سپردن چیزها

از دست دادن علاقه به فعالیت های روزانه

احساس پوچی یا بی ارزش بودن

احساس گناه و ناامیدی

نسبت به همه چیز بدبین است

شک به خود

هذیان، توهم، و افکار ناراحت کننده یا غیرمنطقی

بی اشتهایی

مشکلات خواب

زود بیدار شو

افکار خودکشی

شیدایی

مرحله شیدایی اختلال دوقطبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

احساس بسیار شادی، خوشحالی یا بسیار شاد بودن

خیلی سریع صحبت کنید

احساس پر انرژی بودن

احساس مهم بودن

احساس پر بودن از ایده های جدید شگفت انگیز و برنامه های مهم

به راحتی حواسش پرت می شود

به راحتی عصبانی یا نگران می شود

هذیان، توهم، و افکار ناراحت کننده یا غیرمنطقی

من نمیخواهم بخوابم

نخوردن

انجام کارهایی که اغلب فاجعه آمیز هستند، مانند خرج کردن مبالغ هنگفت پول برای محصولات گران قیمت و گاهی غیرقابل دسترس.

تصمیم بگیرید یا چیزهایی بگویید که خارج از شخصیت هستند و دیگران آن را خطرناک یا مضر می دانند.

مدل های افسردگی و شیدایی

اگر مبتلا به اختلال دوقطبی هستید، ممکن است دوره های افسردگی بیشتر از دوره های شیدایی داشته باشید و بالعکس.

بین دوره‌های افسردگی و شیدایی، گاهی اوقات مواقعی وجود دارد که خلق و خوی «عادی» دارید.

الگوها همیشه یکسان نیستند و برخی از افراد ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

دوچرخه سواری سریع – یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی به سرعت از فاز بالا به فاز پایین می رود و هیچ دوره “طبیعی” در بین آن وجود ندارد.

حالت مختلط – فرد مبتلا به اختلال دوقطبی علائم افسردگی و شیدایی را همزمان تجربه می کند. به عنوان مثال، فعالیت بیش از حد زمانی که خلق و خوی افسرده است

اگر نوسانات خلقی شما برای مدت طولانی ادامه داشته باشد اما به اندازه کافی شدید نباشد که به عنوان دوقطبی طبقه بندی شود، ممکن است نوع خفیفی از اختلال دوقطبی به نام سیکلوتیمیا تشخیص داده شود.

زندگی با اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک وضعیت شدید است. یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است متوجه نشود که در فاز شیدایی قرار دارد.

پس از پایان قسمت، ممکن است از رفتار خود شوکه شوند. با این حال، آنها ممکن است بر این باور باشند که افراد دیگر در حال حاضر منفی یا مفید هستند.

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حملات مکرر و شدیدتری نسبت به سایرین دارند.

ماهیت شدید موقعیت می تواند ماندن در محل کار را دشوار کند و روابط ممکن است تیره شود. همچنین خطر خودکشی را افزایش می دهد.

در طول دوره های شیدایی و افسردگی، فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است احساسات عجیبی مانند دیدن، شنیدن یا بوییدن چیزهایی را که وجود ندارد (توهم) تجربه کند.

آنها همچنین ممکن است چیزهایی را باور کنند که دیگران آن را غیرمنطقی (مزخرف) می دانند. این علائم را روان پریشی یا دوره های روان پریشی می نامند.

درباره زندگی با اختلال دوقطبی بیشتر بدانید

اختلال دوقطبی (اختلال شیدایی- افسردگی یا اختلال شیدایی- افسردگی سابق) یک اختلال روانی است که باعث تغییرات غیرعادی در خلق و خو، انرژی، سطح فعالیت، تمرکز و توانایی انجام کارهای روزانه می شود.

سه نوع اختلال دوقطبی وجود دارد. هر سه نوع با تغییرات مشخصی در سطح خلق و خو، انرژی و فعالیت مرتبط هستند. این حالت‌ها از دوره‌های بسیار «نشاط‌بخش»، هیجان‌انگیز، تحریک‌پذیر یا پرانرژی (معروف به دوره‌های شیدایی) تا دوره‌های بسیار «کسل»، غمگین، بی‌تفاوت یا ناامید (معروف به دوره‌های افسردگی) متغیر است.

دوره های شیدایی کمتر شدید را دوره های هیپومانیک می نامند.

اختلال دوقطبی I به صورت دوره های شیدایی که حداقل 7 روز طول می کشد یا علائم شیدایی به اندازه ای شدید که نیاز به بستری شدن فوری در بیمارستان داشته باشد، تعریف می شود. دوره های افسردگی حداقل 2 هفته نیز معمولا رخ می دهد. همچنین ممکن است دوره‌هایی از افسردگی با ویژگی‌های مختلط (هم با علائم افسردگی و هم با علائم شیدایی) وجود داشته باشد.

اختلال دوقطبی II. با مجموعه ای از اپیزودهای افسردگی و هیپومانیک به جای اپیزودهای شیدایی کامل معمولی اختلال دوقطبی I شناسایی می شود.

اختلال سیکلوتیمیک

علائم اختلال دو قطبی بودن : اختلال سیکلوتیمیک (همچنین به عنوان سیکلوتیمیا شناخته می شود) با دوره های علائم هیپومانیک و دوره های علائم افسردگی که حداقل 2 سال طول می کشد (1 سال در کودکان و نوجوانان) تعریف می شود. با این حال، علائم الزامات تشخیصی برای یک دوره هیپومانیک و یک دوره افسردگی اساسی را برآورده نمی کند.

گاهی اوقات، یک فرد ممکن است علائمی از اختلال دوقطبی را تجربه کند که در سه دسته ذکر شده در بالا نمی گنجد و به آنها “سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص و مرتبط” گفته می شود.

اختلال دوقطبی معمولاً در اواخر نوجوانی (نوجوانی) یا اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود. گاهی اوقات علائم دوقطبی ممکن است در کودکان رخ دهد. اختلال دوقطبی همچنین می تواند در دوران بارداری زنان یا پس از زایمان رخ دهد. اگرچه علائم می تواند در طول زمان تغییر کند، اختلال دوقطبی اغلب نیاز به درمان مادام العمر دارد. پیروی از یک برنامه درمانی با نسخه می تواند به افراد در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره‌هایی از احساسات شدید غیرمعمول، تغییر در الگوهای خواب و سطوح فعالیت و رفتار غیرعادی را تجربه می‌کنند، اغلب بدون اینکه متوجه اثرات مضر یا ناخواسته بالقوه آن باشند. به این دوره های مختلف «دوره های خلقی» می گویند. اپیزودهای خلقی با خلق و خوی معمولی و رفتار یک فرد بسیار متفاوت است. در طول یک حمله، علائم بیشتر روز، هر روز باقی می‌مانند. اپیزودها همچنین ممکن است بیشتر طول بکشد، مانند روزها یا هفته ها.